Jak nie chorować

Jan Kwaśniewski

oprawa miękka, format A5

Rok wydania: 2005

Miejsce wydania: Warszawa

ISBN: 83-87534-48-X

Liczba stron: 272

Język: polski

Książka „Jak nie chorować” zawiera prace Jana Kwaśniewskiego napisane w latach 1980-82.

W 1974 na zlecenie ówczesnego premiera rozpoczęto program badawczy dotyczący żywienia optymalnego. W ramach tego programu w roku 1980 powstały dwie prace naukowe, o otyłości i o miażdżycy, podsumowujące badania na zwierzętach, na chorych oraz wieloletnią praktykę lekarską dr. Kwaśniewskiego.

Pierwsza część książki to praca pt. „Nie tylko o otyłości”. Napisana w 1982 roku i przeznaczona do wydania drukiem (do czego wtedy nie doszło) stanowiła popularnonaukowe rozwinięcie wcześniejszej pracy o otyłości. Praca ta później stała się podstawą książki „Żywienie optymalne”.

Druga część książki to praca naukowa o wpływie diety niskowęglowodanowej na miażdżycę.

W trzeciej części zamieszczono korespondencję z lat 1974-94, którą dr Kwaśniewski prowadził z władzami w sprawie badań nad żywieniem optymalnym oraz recenzje i opinie na temat jego prac.

W dotychczasowych publikacjach dr Kwaśniewski celowo unikał szczegółowych opisów medycznych i nadmiaru fachowej terminologii, aby treść uczynić przystępną dla jak najszerszego grona odbiorców. W niniejszej książce oryginalne teksty pozostawiono w niezmienionej formie, dokonano tylko niezbędnej korekty wydawniczej.

Jan Kwaśniewski

Jan Kwaśniewski jest lekarzem medycyny. Mieszka i pracuje w Ciechocinku, miejscowości uzdrowiskowej w centralnej Polsce. Praktykę lekarską rozpoczął w latach 60. jako lekarz sanatoryjny. Na podstawie wieloletnich obserwacji, a także badań naukowych zauważył, że przeróżne choroby, na które cierpią zgłaszający się do niego pacjenci nie są spowodowane różnorodnymi czynnikami chorobotwórczymi, jak nieraz twierdzą inni lekarze, lecz mają jedną przyczynę - złe odżywianie. Zaobserwował też, że każdy sposób żywienia powoduje inne choroby.

Konsekwencją tego odkrycia było poszukiwanie takiego sposobu jedzenia, który nie powodowałby w organizmie ludzkim niekorzystnych zmian, a sprawiał, by funkcjonował on prawidłowo i był zdrowy. W efekcie dr Kwaśniewski opracował sposób żywienia, który nazwał "żywieniem optymalnym" tzn. najlepszym dla człowieka. Generalną jego zasadą jest zachowanie właściwych proporcji między trzema podstawowymi składnikami występującymi w produktach żywnościowych - białkiem, tłuszczem i węglowodanami - jak 1 : 2,5-3,5 : 0,5. Oznacza to, że na 1 gram spożytego białka powinno przypadać w diecie 2,5 do 3,5 grama tłuszczu i 0,5 grama węglowodanów. Mówiąc krótko - jest to dieta wysokotłuszczowa.

Jak widać, założenia, na których opiera się żywienie optymalne, są diametralnie różne od głoszonej oficjalnie dietetyki. Nic dziwnego więc, że środowiska lekarskie, naukowe, prasa, traktują je w najlepszym razie z rezerwą. W praktyce jednak dieta ta okazała się niewiarygodnie skutecznym sposobem leczenia wielu chorób, a grono osób ją stosujących jest już bardzo duże (ok. 2 miliony ludzi zarówno w Polsce jak i za granicą) i ciągle się powiększa. O jej popularności niech świadczy fakt, że książki jej poświęcone rozeszły się w łącznym nakładzie kilkuset tysięcy egzemplarzy.